Sepsa FAQ

Nie ma ścisłych czasowych reguł powrotu do pracy po przebyciu sepsy. Sepsa przebiega bardzo zmiennie indywidualnie i to lekarz rodzinny lub/i chorób zawodowych podjąć powinien odpowiednią decyzję.

Sepsa nie jest chorobą krwi. Sepsa to zagrażające życiu zakażenie. Jak w każdym zakażeniu mikroorganizmy powodujące sepsę mogą się znajdować we krwi i być transportowane drogą krwi do różnych narządów.

Sepsa to nie jest wyrok śmierci ale wiąże się z wysoką śmiertelnością - 20-30%, a w najcięższej postaci sepsy – we wstrząsie septycznym – umiera ponad połowa chorych. Rokowanie zależy od wielu czynników. Jednym z najważniejszych jest czas rozpoznania. Im szybciej sepsa zostanie rozpoznania tym większe szanse wyleczenia. Dlatego, gdy stan zdrowia bliskiej osoby nagle się pogorszy należy pomyśleć; „to może być sepsa”.

Niestety przebycie sepsy bardzo poważnie osłabia organizm. Zwiększa się zapadalność na różne schorzenia w tym szczególnie na choroby zakaźne. Mówi się nawet o osobnym schorzeniu: „zespół po przebytej sepsie”. Dlatego pacjenci po przebytej sepsie powinni być poddani medycznemu nadzorowi i rehabilitacji tak jak po zawale serca czy chorobie nowotworowej. Takie instytucje „poseptyczne poradnie czy ambulatoria” istnieją w niektórych krajach. W Polsce takich ośrodków nie ma. Wynika to z braku świadomości zagrożenia jakie niesie sepsa dla społeczeństwa.

Jak u każdego poważnie chorego należy go wspierać , w miarę możliwości, psychicznie i emocjonalnie. Leczenie należy pozostawić służbom medycznym.

Sepsa to każde zakażenie, które uszkadzając czynność najważniejszych narządów (płuc, serca, nerek itd.) powoduje zagrożenie życia. Zaraźliwa nie jest sepsa jako zespół objawów ale zakażenie, które ją powoduje. Zaraźliwość może być wysoka, gdy sepsę powodują np. wirusy albo niska, gdy sepsę powodują np. grzyby.

Wszystkie osoby ze zwiększonym zagrożeniem sepsą muszą unikać czynników ryzyka sepsy: zaziębień i zakażeń, dbać o higienę osobistą, stosować działania profilaktyczne w tym szczepienia. Niestety nie można z całkowitą pewnością zabezpieczyć się przed sepsą.

COVID-19 to choroba wywołana zakażeniem wirusowym. Jeśli objawy tego zakażenia powodują niewydolność funkcji organizmu i zagrażają życiu to rozpoznajemy sepsę wirusową. Praktycznie każda ciężka postać choroby COVID-19 to sepsa.

Wykluczenie lub potwierdzenie diagnozy sepsy należy do fachowego personelu medycznego (lekarza, pielęgniarki). Należy jak najszybciej szukać pomocy medycznej. Każde nagłe pogorszenie zdrowia, które wiążemy z zakażeniem, to może być sepsa.

Niestety nie robimy wiele w naszym kraju aby pomóc pacjentom z sepsą w porównaniu z krajami Europy Zachodniej. Podstawowe wyzwanie to informacja i szkolenie na wszystkich poziomach społecznych i pośród pracowników opieki zdrowotnej. O sepsie należy tak często mówić i takie środki angażować w jej pokonanie jak w przypadku chorób nowotworowych, bo to są zagrożenia zdrowotne o bardzo podobnym wymiarze. Obecnie świadomość zagrożenia sepsą jest w naszym społeczeństwie bardzo niska. Działalność świadomego przedstawiciela parlamentu (w Anglii jest nawet wielopartyjne ugrupowanie posłów do spraw walki z sepsą) może wiele pomóc w realizacji zadania „pokonać sepsę”.

Jeśli istnieje podejrzenie sepsy należy szukać jak najszybciej pomocy służb medycznych. Opóźnienie interwencji medycznej w sepsie kosztowało życie wielu osób.